support
2013/07/31, 17:30
در تمام ممالک جهان هزار و یک نوع تشویق و تبلیغات انجام می دهند تا توده های مردم پولشان را به بانک ها بسپرند. این سپرده های بانکی می شود عامل محرک چرخ های اقتصادی و روشن ماندن چراغ مراکز تولیدی و این یعنی ایجاد ده ها هزار شغل و وفور کالا و رقابت بیشتر بنگاه های تولیدی و لذا کمک به ارزانی کالا، خدمات و.... برهمین اساس سپرده گذاران نقش حیاتی در تمام اقتصادهای برتر جهان دارند. در همه جا نازشان را می خرند و انواع سود و خدمات جانبی تقدیم آنها می کنند تا پولشان را به بانک ها بیاورند، چرا که اگر این چرخه دچار نقص شود، پولی برای وام دادن به تولیدکنندگان نخواهد بود. پس نرخ وام به شدت بالا می رود و در مرحله بعد و بدتر از آن اصولاً وامی برای سرمایه گذاری های تولیدی باقی نمی ماند. بنگاه ها تعطیل و بیکاری شایع می شود.از سوی دیگر کمبود کالا باعث گرانی شدید شده و به سبب بیکاری در حال گسترش، کسی توان خرید ندارد، این دور تسلسل، اقتصاد کشور را به شدت بیمار و آسیب پذیر می سازد. بدین معنی که هم با رکود تولید و بیکاری گسترده روبه رو می شویم و هم با گرانی و تورم.
طبق خوشبینانه ترین آمارها که مراکز خوشحال و خجسته دولتی تقدیم می کنند، نرخ تورم در سال 91 بیش از 30 درصد بوده و در سه ماهه نخست سال جاری به 36 درصد رسیده است. بگذریم که عمده فعالان بازار و کارشناسان اقتصاد، ارقام حقیقی تورم را بسیار بیش از این می دانند. اما جالب است که با وجود همین نرخ تورم رسمی اعلام شده طی همین مدت و حتی در حال حاضر که خدا می داند این نرخ رقم حقیقی اش چقدر است، بانک ها برای سپرده های بلند مدت دو تا پنج ساله حداکثر 20 درصد سود پرداخت می کنند. معنای ساده این معادله یعنی مردمی که پولشان و دار و ندار زندگی خود را طی این مدت به بانک ها سپرده اند، نه تنها هیچ سودی نگرفته که بین 10 تا 15 درصد جریمه شده اند. این در حالی است که بانک مرکزی بنا به قانون برنامه پنجم توسعه مکلف است همه ساله نرخ سود بانکی را طوری تعیین کند که از میزان تورم کمتر نباشد. همین معادله نیز باید در مورد افزایش حقوق کارمندان و کارگران در هر سال عملی شود که در آنجا هم نشده و هر چند بیست و اندی درصد حقوق ها به اصطلاح افزایش یافته اما در عمل با این نرخ تورم هر سال ما در حال کاهش دادن حقوق این قشر مظلومیم.
از آن سو آمار نشان می دهد افرادی که طی یک سال گذشته اقدام به سرمایه گذاری در بازار ارز و سکه کردند، سودی بیش از 80 درصد را کسب کرده اند. با این اوصاف چطور ما قادریم و جرأت می کنیم از مردم بخواهیم تا مثلاً یک میلیون پس اندازشان را به بانک ها بدهند تا تولید رونق یابد و در عوض پس از یک سال عملاً 900 هزار تومان به آنها برگردانیم. همه اینها را گفتم تا به این دو خط نتیجه گیری پایانی برسم.عمده سیاست های ما در عموم حوزه ها از اقتصاد تا فرهنگ به گونه ای است که قشر ضعیف تاوان اشتباهات دولتمردان را می پردازد. در سیاست های مالیاتی نیز همین است. این رویه شایسته انقلاب و دولتی نیست که شعارش عدالت خواهی و حمایت از مظلومان است؛ چرا که این رویه فقرا را فقیرتر و ثروتمندان را فربه تر خواهد کرد. امید آنکه در دولت جدید لااقل در این عرصه شعار اعتدال عملی شود اگر نه تداوم این روند سبب بی اعتمادی مردم به نظام اقتصادی و پریشانی بیشتر را در این عرصه فراهم خواهد کرد.
http://www.8pic.ir/images/54565491555259986736.jpg
طبق خوشبینانه ترین آمارها که مراکز خوشحال و خجسته دولتی تقدیم می کنند، نرخ تورم در سال 91 بیش از 30 درصد بوده و در سه ماهه نخست سال جاری به 36 درصد رسیده است. بگذریم که عمده فعالان بازار و کارشناسان اقتصاد، ارقام حقیقی تورم را بسیار بیش از این می دانند. اما جالب است که با وجود همین نرخ تورم رسمی اعلام شده طی همین مدت و حتی در حال حاضر که خدا می داند این نرخ رقم حقیقی اش چقدر است، بانک ها برای سپرده های بلند مدت دو تا پنج ساله حداکثر 20 درصد سود پرداخت می کنند. معنای ساده این معادله یعنی مردمی که پولشان و دار و ندار زندگی خود را طی این مدت به بانک ها سپرده اند، نه تنها هیچ سودی نگرفته که بین 10 تا 15 درصد جریمه شده اند. این در حالی است که بانک مرکزی بنا به قانون برنامه پنجم توسعه مکلف است همه ساله نرخ سود بانکی را طوری تعیین کند که از میزان تورم کمتر نباشد. همین معادله نیز باید در مورد افزایش حقوق کارمندان و کارگران در هر سال عملی شود که در آنجا هم نشده و هر چند بیست و اندی درصد حقوق ها به اصطلاح افزایش یافته اما در عمل با این نرخ تورم هر سال ما در حال کاهش دادن حقوق این قشر مظلومیم.
از آن سو آمار نشان می دهد افرادی که طی یک سال گذشته اقدام به سرمایه گذاری در بازار ارز و سکه کردند، سودی بیش از 80 درصد را کسب کرده اند. با این اوصاف چطور ما قادریم و جرأت می کنیم از مردم بخواهیم تا مثلاً یک میلیون پس اندازشان را به بانک ها بدهند تا تولید رونق یابد و در عوض پس از یک سال عملاً 900 هزار تومان به آنها برگردانیم. همه اینها را گفتم تا به این دو خط نتیجه گیری پایانی برسم.عمده سیاست های ما در عموم حوزه ها از اقتصاد تا فرهنگ به گونه ای است که قشر ضعیف تاوان اشتباهات دولتمردان را می پردازد. در سیاست های مالیاتی نیز همین است. این رویه شایسته انقلاب و دولتی نیست که شعارش عدالت خواهی و حمایت از مظلومان است؛ چرا که این رویه فقرا را فقیرتر و ثروتمندان را فربه تر خواهد کرد. امید آنکه در دولت جدید لااقل در این عرصه شعار اعتدال عملی شود اگر نه تداوم این روند سبب بی اعتمادی مردم به نظام اقتصادی و پریشانی بیشتر را در این عرصه فراهم خواهد کرد.
http://www.8pic.ir/images/54565491555259986736.jpg