اثر «ستایش مغ» لئوناردو داوینچی پس از انتشار کتاب جنجالی «دن براون» بسیار مورد توجه قرار گرفت و اکنون دانشمندان با استفاده از اسکن فروسرخ اعلام کردهاند آنچه در مورد این اثر ارزشمند است، طرحهایی است که در زیر تودهای از رنگهای این تابلو مدفون شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، یکی از عجیبترین نقاشیهای لئوناردو داوینچی به نام «ستایش مغ» در سال 1481 خلق شده اما هرگز به پایان نرسیده است. در آن سال لئوناردوی 30 ساله این پروژه را ترک کرد تا به هنرمند خانگی دوک میلان تبدیل شود.

اکنون نمایش این اثر در یک گالری در فلورانس نشان میدهد این اثر زیبا یکی از گیج کننده ترین و پیچیده ترین آثار لئوناردو به شمار میرود. همانطور که در کتاب «رمز داوینچی» اثر دن براون نیز گفته شده، در این تابلو روایت عهد جدید از سه مغ بیان شده است که در منظرهای عجیب و مرموز مملو از اسب سواران، ویرانهها و چهرههای عجیب و غریب، با حضرت عیسی که به تازگی متولد شده و مادرش حضرت مریم ملاقات میکنند.

صحنه تولد حضرت عیسی از دیگر بخشهای تابلو عجیب تر است؛ زیرا در آن هیچ اسطبل و دامی دیده نمیشود، حتی «سنت جوزف» در تصویر دیده نشده و بیشترین بخش پس زمینه با ضربات قلم موی تک رنگ پوشانده شده است. این نقاشی غیر عادی برای الهام بخشیدن به دن بروان کافی بود تا اعلام کند در زیر این اثر، اثری دیگر نهفته است.

به گزارش تلگراف، «مائوریتزیو سراچینی» متخصص تشخیص آثار هنری در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیه گو و تنها موجود زنده، حقیقی و غیر تخیلی که در کتاب «رمز داوینچی» دن براون به وی اشاره شده است، در تایید اظهاراتی که در سال 2004 جهان هنر را تکان داد، اعلام کرد: این تابلو اثر اصلی داوینچی نیست.

به گفته وی، شاهکار اصلی اثری است که در زیر رنگهای تابلوی اصلی پنهان شده است و از این رو با استفاده از تکنولوژی فروسرخ وی توانست جهانی کاملا متفاوت که برای 500 سال در زیر تودهای از رنگها مدفون شده بودند را آشکار کند.

به گفته سراچینی این بزرگترین مجموعه نقاشی از انسانها و حیوانات است که در یک تک اثر داوینچی دیده شده است. این آثار پنهانی که در محافل دانشگاهی به موضوعی بحث برانگیز تبدیل شده است برای اولین بار در فلورانس به معرض نمایش گذاشته شده است.

در ادامه بخشهایی از نقاشیهای پنهای داوینچی را مشاهده میکنید:


یکی از تاثیرگذارترین بخشهای تابلوی مدفون شده مجموعهای شاهکارانه از پرترهها است


در کنار دیگر موجودات اسطبل که در زیر رنگها پنهان شده بودند، تصویری از یک فیل هم پدیدار شده است


به گفته سراچینی هر یک از این پرترهها به تنهایی یک شاهکار هستند، صورتها با یکدیگر سخن گفته و حرکت دارند که برای نمایش دادن صحنهای از ستایش کاملا غیرعادی به نظر میآید


پرتره پسر چوپان